ΠΟΛΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ

Δεν είναι ότι δεν μας πειράζει το τι κάνει η σημερινή, ή η όποια κυβέρνηση. ΄Έχουμε συνηθίσει, αλλά και γνωρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου έχουν πάντοτε πορεία που ορίζεται από ξένα κέντρα. Η κυβέρνηση είναι αυτή που που "τρώει το ξύλο και τις σφαλιάρες" από τους εκπροσώπους της παγκόσμιας διοίκησης. Η κυβέρνηση κάθε φορά είναι αυτή που κατορθώνει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, να φέρει εις πέρας τις εντολές του παγκόσμιου κατεστημένου, διανθισμένες με τις "πινελιές" που εξυπηρετούν και τα συμφέροντα των τοπικών "βαρόνων".
Με το σκεπτικό αυτό, επειδή ξέρω πολύ καλά τι πιέσεις δέχεται όποιος κάθεται στην όποια καυτή καρέκλα, ποτέ δεν είχα μεγάλες απαιτήσεις απο τους "διαχειριστές της εξουσίας" που την διαχειρίζονται για την κρυμμένη παγκόσμια κυβέρνηση.
Εκείνοι που με ενοχλούν πάντα είναι τα καϊνάρια της αντιπολίτευσης. Όταν είσαι στην αντιπολίτευση, μπορείς ανέξοδα να φωνάζεις, να υπόσχεσαι, να πετάς κορώνες, να λες τα τρελά σου γενικώς. Ένας βασικός ρόλος της αντιπολίτευσης, στα καθεστώτα της δήθεν δημοκρατίας της νέας τάξης, είναι και το να κρατάει τον κόσμο σε ύπνωση, δίνοντας στον "κυρίαρχο λαό" την ψεύτικη ελπίδα  ότι θα τον οδηγήσει  στην άκρη του τούνελ μόλις αναλάβει την εξουσία από την κυβέρνηση, που πάντα παίζει το ρόλο του κακού.
Βλέπουμε όμως, ότι στην Ελλάδα του σήμερα, η μεν κυβέρνηση παίζει τον κλασσικό της ρόλο, ενώ η αντιπολίτευση άλλαξε ρόλο. Δεν δίνει ελπίδα. Οδηγεί στην απελπισία. Δεν "βλέπει φως". Δεν μιλάει,  δεν υπόσχεται, δεν διαμαρτύρεται, δεν προτείνει τίποτε. Ούτε καν φούμαρα. Και έχει κάνει και μία άλλη δουλειά  Έχει μαντρώσει τις παντός είδους σκεπτόμενες δυνάμεις και τις έχει βάλει να συμμετέχουν στη σιωπή, την ένοχη σιωπή, εμπλέκοντας πολλούς από αυτούς στην επιχέιρηση που λέγεται "το καλό του κόμματος".
Πάνε λοιπόν και οι λεγόμενες υγιείς δυνάμεις. Ποιοί έμειναν;
Μα φίλοι μου, κλασικά  μείναμε μόνο εμείς, οι συνήθεις ύποπτοι. Οι γραφικοί, οι αστείοι, οι ελλαδέμπορες, οι χριστέμπορες, οι  γελοίοι. Που δεν είμαστε ούτε βουλευτές, ούτε έγκυροι και έγκριτοι δημοσιογράφοι, ούτε έγκυροι και έγκριτοι καθηγητές πανεπιστημίου. Και ξέρετε ρε σεις γιατί δεν είμαστε. Ξέρετε γιατί δεν γίναμε; Γιατί δεν τους κάνουμε, επειδή είμαστε τρελοί και ιδεολόγοι και πάνω από όλα δεν είμαστε "ελέγξιμοι και προβλέψιμοι".
Μπράβο ρε λαμόγια, το πιάσατε. Από τους "μη ελέγξιμους" και τους "μη προβλέψιμους" θα σας έρθει. Από κει που δεν το περιμένετε.
Δείτε τον κόσμο με τα μάτια της αλήθειας. Τίποτε δεν ισχύει για πάντα. Ούτε οι φοβίες που θέλουν να περάσουν, ούτε τα άγχη, ούτε οι απειλές τους πιάνουν τόπο. Τίποτε δεν ισχύει για πάντα σ΄αυτόν τον παλιόκοσμο. Και τίποτε δεν μπορεί να σας αγγίξει στην πραγματικότητα. Όλα λόγια και φούμαρα είναι.
'Ολοι περαστικοί είμαστε. Ότι δεν είναι για πάντα, δεν μας αγγίζει. Για το λόγο αυτό, γράψτε τους όλους κανονικά και επενδύστε στο χρηματιστήριο των σταθερών αξιών. Των αξιών της πραγματικής ζωής και νοιώστε την απόλυτη ικανοποίηση που δίνει το να δώσετε χαρά και χαμόγελο στους ανθώπους που τους αγαπάτε και σας αγαπούν.
Πείτε μια καλή κουβέντα στους αγαπημένους σας ανθρώπους. Την έχουν ανάγκη και το χαμόγελό τους θα σας κάνει και εσάς να νοιώσετε όμορφα και θα σας βγάλει από το λούκι. Βγάλτε έξω τον όμορφο εαυτό σας.
Γιατί φίλοι μου σας διαβεβαιώ και σας θυμίζω, ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή, όπως το χαμόγελο και το χάδι των δικών σας ανθρώπων, το δροσερό αεράκι, η ζωοδότρα βροχούλα και τα όμορφα ηλιοβασιλέματα, εξακολουθούν να προσφέρονται δωρεάν σ΄αυτό τον κόσμο.
Πολύ καλημέρα σας
Δημοσθένης Λιακόπουλος