Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011
ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΙΜΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΛΑΘΡΑΙΑ, ΑΓΡΙΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΕ ΣΠΙΤΙ ΙΔΙΩΤΗ!!!
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες συνελήφθη πρώην εθελοντής του ΕΚΠΑΖ (ο οποίος είχε δηλώσει εργαζόμενος στο ΕΚΠΑΖ με δήλωσή του στο ΙΚΑ,) στο λιμάνι της Αίγινας, να παραλαμβάνει αποσταλθέντα πουλιά απο την οργάνωση ΑΝΙΜΑ για να τα οδηγήσει σε σπίτι ιδιώτη που διαμένει στην περιοχή. Η καταγγελία έγινε από ιδιώτη στο κέντρο επιχειρήσεων του ΕΚΠΑΖ, το οποίο και δρώντας αστραπιαία ενημέρωσε τον διαχειριστή του κέντρου κ. Παύλο Μπήτρο, ο οποίος ενημέρωσε το οικείο δασαρχείο!!ενεργώντας κατάσχεση το οικείο δασαρχείο παρέδωσε τα πουλιά στον διαχειριστή του ΕΚΠΑΖ ως όφειλε να κάνει σύμφωνα με τον νόμο!!!αναρωτιόμαστε!οι πρώην εθελοντές του ΕΚΠΑΖ καθώς και ιδρυτές του ΕΚΠΑΖ, οι οποίοι αποχώρησαν από αυτό, συμμετέχουν σε λαθραίες μεταφορές αγρίων ζώων;διερευνούμε το θέμα και σας ενημερώνουμε!!!
Σάββατο 9 Ιουλίου 2011
Το παράπονο και η οργή ενός βορειο-ηπειρώτη!!!!!
Όλοι μας γνωρίζουμε τον Γολγοθά που ανεβαίνουν και τον σταυρό που κουβαλάνε οι Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου. Ήρθαν στην μητέρα Ελλάδα μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα, με την χαρά πως θα μπορέσουν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν όπως τους αξίζει, σαν Ελληνόπουλα…
Από την πρώτη, σχεδόν, στιγμή που ήρθαν στην Ελλάδα, χαρακτηρίστηκαν «Αλβανοί»!!! Τι ειρωνεία!!! Στην Αλβανία τους έλεγαν μειωτικά Έλληνες και στην Ελλάδα… Αλβανούς. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι βορειο-ηπειρώτες που φυλακίστηκαν από το καθεστώς Εμβέρ Χότζα (ή και αργότερα) επειδή διαλαλούσαν υπερήφανοι πως είναι Έλληνες… Όταν όμως ήρθαν στην Ελλάδα, βίωσαν μία πολύ διαφορετική πραγματικότητα, από αυτήν που είχαν στο μυαλό τους. Εδώ, έμαθαν πως η Ελλάδα «σκοτώνει» τα παιδιά της…
Ήμουν στο Μοναστηράκι με τον φίλο μου τον Γιάννη και πήγαμε να πιούμε μία κρύα μπύρα για να δροσιστούμε από την κάψα της πόλης. Καθίσαμε σε ένα ταβερνάκι και ήρθε και ο φίλος του Γιάννη, βορειοηπειρώτης, ένας περήφανος Έλληνας που ξεχώριζε από την κορμοστασιά του. Κάθισε μαζί μας και η μία κουβέντα έφερε την άλλη. Πολλή η οργή, μεγαλύτερο το παράπονο, ακόμη πιο μεγάλη όμως η επιμονή του.
Ο άνθρωπος αυτός με συγκλόνισε πραγματικά. Και με έκανε να νιώσω πολύ μικρός μπροστά του…
Άκουσε Κώστα, εγώ ήρθα στην Ελλάδα το 1990. Οι δημογέροντες του χωριού μας έλεγαν ιστορίες με τον πατρο-Κοσμά (τον Αιτωλό). Ανάμεσα σε αυτές, ήταν και μία για την «βελανιδιά» του χωριού. Ένα δέντρο πολύ μεγάλο, που χρειάζονταν 15 άνδρες για να αγκαλιάσουν τον κορμό του. Το δέντρο αυτό, είχε πει ο πατρο-Κοσμάς, μία μέρα θα έπεφτε και οι κάτοικοι του χωριού, της Χειμάρας, θα έφευγαν προς την πλευρά εκείνη που το δέντρο θα γκρεμιζόταν. Το δέντρο ήταν γερό σαν βράχος και τίποτε δεν προμήνυε την εξέλιξή του. Ξαφνικά, μία μέρα, το 1990, το δέντρο έπεσε μόνο του, χωρίς να υπάρχει λόγος. Τότε πήρα την γυναίκα μου και την μικρή μου την κόρη και ήρθαμε στην Ελλάδα…
Είχα μεγάλο μεράκι να κάνω κι ένα γιό. Και ο Θεός με άκουσε και απέκτησα έναν… Πηγαίνει στο σχολείο. Θέλω πολύ να μάθει όσα πιο πολλά γίνεται για την Ελλάδα και να μεγαλώσει όπως του πρέπει, σαν Έλληνας. Σαν γονιός τον ρωτάω κάθε μέρα όταν γυρίζει από το σχολείο, τι έμαθε. Δεν είναι πολύς καιρός, όταν στην συνηθισμένη μου καθημερινή ερώτηση, μου απάντησε: «Σήμερα η δασκάλα μας έμαθε το happy birthday to you»!!! Έμεινα άφωνος! Δεν ήξερα τι να πω… To σχολείο του παιδιού μου, δεν μπορεί να του μάθει τον Παλαμά, τον Ρίτσο, τον Ελύτη, δεν μπορεί να του μάθει Τσάμικο ή Καλαματιανό, μόνο ξέρει να του μαθαίνει "happy birthday to you"!!!
Την επομένη ημέρα πήγα στο σχολείο και βρήκα την δασκάλα. Της είπα πως είμαι βορειο-ηπειρώτης και στην Αλβανία έκανα φυλακή 8 χρόνια επειδή δεν έκρυβα ότι είμαι Έλληνας… Έτσι, έχω την απαίτηση το παιδί μου να μαθαίνει Ελληνικά στο σχολείο στην Ελλάδα. Εργάζομαι, πληρώνω φόρους και απαιτώ το παιδί μου να μαθαίνει Ελληνικά. Πώς είναι δυνατόν να μαθαίνει «happy birthday to you»; Δεν μπορείτε να του μάθετε τον Εθνικό Ύμνο; Δεν υπάρχουν Έλληνες ποιητές ή Ελληνικά τραγούδια για να μάθει; Και αφού τα είπα αυτά, η δασκάλα μου απάντησε, λέγοντάς μου πως είμαι ρατσιστής!!! Ναι, ρατσιστής, επειδή θέλω το παιδί μου, ο γιός μου να μάθει Ελληνικά…! Ας με πούνε ρατσιστή, λοιπόν, ας με χαρακτηρίσουν όπως θέλουν. Εγώ γέννησα Έλληνα και θα μεγαλώσω Έλληνα. Όταν, με το καλό γίνει άντρας, ας ακολουθήσει όποιον δρόμο θέλει. Δικό μου χρέος είναι να του μάθω την Ελλάδα. Αλλά, αυτή η Ελλάδα, δυστυχώς, χάνει πια το «σπέρμα» της… Αυτή η Ελλάδα πεθαίνει… Μόνο που πέφτει αργά, την ρίχνουν πονηρά… και βασανιζόμαστε όλοι εμείς που την αγαπάμε»…
Αυτά μου είπε ο Βορειο-ηπειρώτης και σηκώθηκε φωνάζοντας τον σερβιτόρο… λέγοντάς του: «Φέρε μία μπύρα στα παιδιά από εμένα, να δώσουμε μιάν ευχή να βρούνε οι Έλληνες την περπατησιά τους, να πιούνε στην λευτεριά και της πατρίδας, της Ελλάδας μας… και αν θέλουν να πιούνε και στην υγειά μου»!!! Αυτά είπε και απομακρύνθηκε περπατώντας με το κεφάλι ψηλά, όπως πρέπει στους Έλληνες που αισθανόμενοι το βάρος του ονόματος νιώθουν περήφανοι που το κουβαλάνε...
Από την πρώτη, σχεδόν, στιγμή που ήρθαν στην Ελλάδα, χαρακτηρίστηκαν «Αλβανοί»!!! Τι ειρωνεία!!! Στην Αλβανία τους έλεγαν μειωτικά Έλληνες και στην Ελλάδα… Αλβανούς. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι βορειο-ηπειρώτες που φυλακίστηκαν από το καθεστώς Εμβέρ Χότζα (ή και αργότερα) επειδή διαλαλούσαν υπερήφανοι πως είναι Έλληνες… Όταν όμως ήρθαν στην Ελλάδα, βίωσαν μία πολύ διαφορετική πραγματικότητα, από αυτήν που είχαν στο μυαλό τους. Εδώ, έμαθαν πως η Ελλάδα «σκοτώνει» τα παιδιά της…
Ήμουν στο Μοναστηράκι με τον φίλο μου τον Γιάννη και πήγαμε να πιούμε μία κρύα μπύρα για να δροσιστούμε από την κάψα της πόλης. Καθίσαμε σε ένα ταβερνάκι και ήρθε και ο φίλος του Γιάννη, βορειοηπειρώτης, ένας περήφανος Έλληνας που ξεχώριζε από την κορμοστασιά του. Κάθισε μαζί μας και η μία κουβέντα έφερε την άλλη. Πολλή η οργή, μεγαλύτερο το παράπονο, ακόμη πιο μεγάλη όμως η επιμονή του.
Ο άνθρωπος αυτός με συγκλόνισε πραγματικά. Και με έκανε να νιώσω πολύ μικρός μπροστά του…
Άκουσε Κώστα, εγώ ήρθα στην Ελλάδα το 1990. Οι δημογέροντες του χωριού μας έλεγαν ιστορίες με τον πατρο-Κοσμά (τον Αιτωλό). Ανάμεσα σε αυτές, ήταν και μία για την «βελανιδιά» του χωριού. Ένα δέντρο πολύ μεγάλο, που χρειάζονταν 15 άνδρες για να αγκαλιάσουν τον κορμό του. Το δέντρο αυτό, είχε πει ο πατρο-Κοσμάς, μία μέρα θα έπεφτε και οι κάτοικοι του χωριού, της Χειμάρας, θα έφευγαν προς την πλευρά εκείνη που το δέντρο θα γκρεμιζόταν. Το δέντρο ήταν γερό σαν βράχος και τίποτε δεν προμήνυε την εξέλιξή του. Ξαφνικά, μία μέρα, το 1990, το δέντρο έπεσε μόνο του, χωρίς να υπάρχει λόγος. Τότε πήρα την γυναίκα μου και την μικρή μου την κόρη και ήρθαμε στην Ελλάδα…
Είχα μεγάλο μεράκι να κάνω κι ένα γιό. Και ο Θεός με άκουσε και απέκτησα έναν… Πηγαίνει στο σχολείο. Θέλω πολύ να μάθει όσα πιο πολλά γίνεται για την Ελλάδα και να μεγαλώσει όπως του πρέπει, σαν Έλληνας. Σαν γονιός τον ρωτάω κάθε μέρα όταν γυρίζει από το σχολείο, τι έμαθε. Δεν είναι πολύς καιρός, όταν στην συνηθισμένη μου καθημερινή ερώτηση, μου απάντησε: «Σήμερα η δασκάλα μας έμαθε το happy birthday to you»!!! Έμεινα άφωνος! Δεν ήξερα τι να πω… To σχολείο του παιδιού μου, δεν μπορεί να του μάθει τον Παλαμά, τον Ρίτσο, τον Ελύτη, δεν μπορεί να του μάθει Τσάμικο ή Καλαματιανό, μόνο ξέρει να του μαθαίνει "happy birthday to you"!!!
Την επομένη ημέρα πήγα στο σχολείο και βρήκα την δασκάλα. Της είπα πως είμαι βορειο-ηπειρώτης και στην Αλβανία έκανα φυλακή 8 χρόνια επειδή δεν έκρυβα ότι είμαι Έλληνας… Έτσι, έχω την απαίτηση το παιδί μου να μαθαίνει Ελληνικά στο σχολείο στην Ελλάδα. Εργάζομαι, πληρώνω φόρους και απαιτώ το παιδί μου να μαθαίνει Ελληνικά. Πώς είναι δυνατόν να μαθαίνει «happy birthday to you»; Δεν μπορείτε να του μάθετε τον Εθνικό Ύμνο; Δεν υπάρχουν Έλληνες ποιητές ή Ελληνικά τραγούδια για να μάθει; Και αφού τα είπα αυτά, η δασκάλα μου απάντησε, λέγοντάς μου πως είμαι ρατσιστής!!! Ναι, ρατσιστής, επειδή θέλω το παιδί μου, ο γιός μου να μάθει Ελληνικά…! Ας με πούνε ρατσιστή, λοιπόν, ας με χαρακτηρίσουν όπως θέλουν. Εγώ γέννησα Έλληνα και θα μεγαλώσω Έλληνα. Όταν, με το καλό γίνει άντρας, ας ακολουθήσει όποιον δρόμο θέλει. Δικό μου χρέος είναι να του μάθω την Ελλάδα. Αλλά, αυτή η Ελλάδα, δυστυχώς, χάνει πια το «σπέρμα» της… Αυτή η Ελλάδα πεθαίνει… Μόνο που πέφτει αργά, την ρίχνουν πονηρά… και βασανιζόμαστε όλοι εμείς που την αγαπάμε»…
Αυτά μου είπε ο Βορειο-ηπειρώτης και σηκώθηκε φωνάζοντας τον σερβιτόρο… λέγοντάς του: «Φέρε μία μπύρα στα παιδιά από εμένα, να δώσουμε μιάν ευχή να βρούνε οι Έλληνες την περπατησιά τους, να πιούνε στην λευτεριά και της πατρίδας, της Ελλάδας μας… και αν θέλουν να πιούνε και στην υγειά μου»!!! Αυτά είπε και απομακρύνθηκε περπατώντας με το κεφάλι ψηλά, όπως πρέπει στους Έλληνες που αισθανόμενοι το βάρος του ονόματος νιώθουν περήφανοι που το κουβαλάνε...
Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011
Δικαστήριο διέγραψε χρέος 200.000 ευρώ απο συνταξιούχο !
Επιτέλους στην Ελλάδα η δικαιοσύνη αρχίζει να λειτουργεί ...και να μην εθελοτυφλεί!
"Με μια απόφαση-σταθμό του Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία αναμένεται ότι θα αποτελέσει «οδηγό» για χιλιάδες ακόμη υποθέσεις οφειλετών που έχουν πάρει τον δρόμο για τις δικαστικές αίθουσες, το δικαστήριο δικαίωσε ηλικιωμένο συνταξιούχο και όχι μόνο δέχτηκε ότι βρίσκεται σε μόνιμη αδυναμία να εξοφλήσει τις οφειλές του, αλλά υποχρέωσε τις τράπεζες να διαγράψουν δάνεια σημερινού ύψους 200.000 ευρώ (από ένα σύνολο οφειλών 222.200 ευρώ) και να ικανοποιηθούν με την αποπληρωμή 52.000 ευρώ, μαζί με τους τόκους, σε βάθος 14 ετών!
Ο ηλικιωμένος δανειολήπτης, που είχε φτάσει να πληρώνει περίπου 2.000 ευρώ τον μήνα για να εξυπηρετεί τα δάνειά του σε 9 τράπεζες, θα δίνει πλέον μόλις 310 ευρώ κάθε μήνα για 14 χρόνια, με την καταβολή τους να ξεκινά το 2014.
Τα πρώτα 4 χρόνια οι δόσεις θα είναι άτοκες, ενώ τα υπόλοιπα δέκα θα τοκίζονται με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου, όπως αυτό προκύπτει από το δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος.
Εχει σύνταξη 1.560 ευρώ
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο συγκεκριμένος οφειλέτης δικαιώθηκε πανηγυρικά, παρ' ότι θεωρείται ότι έχει υψηλές αποδοχές, καθώς λαμβάνει σύνταξη 1.560 ευρώ μηνιαίως. Δεδομένου, όμως, ότι έχει εκχωρήσει 750 ευρώ τον μήνα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων μέσω δανειακής σύμβασης, και του απομένουν περίπου 810 ευρώ για να καλύπτει τις βιοτικές του ανάγκες και παράλληλα να αποπληρώνει τις οφειλές του, έκρινε ότι η δόση του δεν πρέπει να ξεπερνά τα 310 ευρώ, ώστε να του μένουν άλλα 500 ευρώ."
"Με μια απόφαση-σταθμό του Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία αναμένεται ότι θα αποτελέσει «οδηγό» για χιλιάδες ακόμη υποθέσεις οφειλετών που έχουν πάρει τον δρόμο για τις δικαστικές αίθουσες, το δικαστήριο δικαίωσε ηλικιωμένο συνταξιούχο και όχι μόνο δέχτηκε ότι βρίσκεται σε μόνιμη αδυναμία να εξοφλήσει τις οφειλές του, αλλά υποχρέωσε τις τράπεζες να διαγράψουν δάνεια σημερινού ύψους 200.000 ευρώ (από ένα σύνολο οφειλών 222.200 ευρώ) και να ικανοποιηθούν με την αποπληρωμή 52.000 ευρώ, μαζί με τους τόκους, σε βάθος 14 ετών!
Ο ηλικιωμένος δανειολήπτης, που είχε φτάσει να πληρώνει περίπου 2.000 ευρώ τον μήνα για να εξυπηρετεί τα δάνειά του σε 9 τράπεζες, θα δίνει πλέον μόλις 310 ευρώ κάθε μήνα για 14 χρόνια, με την καταβολή τους να ξεκινά το 2014.
Τα πρώτα 4 χρόνια οι δόσεις θα είναι άτοκες, ενώ τα υπόλοιπα δέκα θα τοκίζονται με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου, όπως αυτό προκύπτει από το δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος.
Εχει σύνταξη 1.560 ευρώ
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο συγκεκριμένος οφειλέτης δικαιώθηκε πανηγυρικά, παρ' ότι θεωρείται ότι έχει υψηλές αποδοχές, καθώς λαμβάνει σύνταξη 1.560 ευρώ μηνιαίως. Δεδομένου, όμως, ότι έχει εκχωρήσει 750 ευρώ τον μήνα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων μέσω δανειακής σύμβασης, και του απομένουν περίπου 810 ευρώ για να καλύπτει τις βιοτικές του ανάγκες και παράλληλα να αποπληρώνει τις οφειλές του, έκρινε ότι η δόση του δεν πρέπει να ξεπερνά τα 310 ευρώ, ώστε να του μένουν άλλα 500 ευρώ."
Μοντέρνες κολλεκτίβες!!!
Tις μέρες που διανύουμε, ο μεγαλύτερος εφιάλτης των εργαζομένων είναι η ανεργία. Κάθε μέρα ακούμε για μαζικές απολύσεις όπου οι ανθρώπινες ζωές αποτελούν αριθμούς σε συνολικά στατιστικά νούμερα.
Ένα μικρό παράδειγμα: «Η παγκόσμια οικονομική κρίση ενδέχεται να ανεβάσει το συνολικό αριθμό των ανέργων σε όλο τον πλανήτη έως και στα 239 εκατομμύρια, βάση αυτών των στοιχείων την πρωτοχρονιά του 2010 η ανεργία παγκοσμίως θα διαμορφωθεί στο 7,4% από 6,5%, προ πενταετίας».
Διαβάζοντας τη παραπάνω πρόταση όπου απλά αναφέρονται αριθμοί δεν προξενεί ίσως καθόλου εντύπωση σε κανέναν. Αν όμως σκεφτούμε ότι το αριθμητικό σύνολο αποτελείται από ανθρώπινες μονάδες ,τρόμος και ανασφάλεια μας κυριεύει. Ανασφάλεια μήπως έρθει και η δική μας σειρά, χάνοντας το έτσι και αλλιώς πενιχρό μας μεροκάματο η μισθό. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει σκοπό να αναλύσει το καθεστώς πού διέπει το καπιταλιστικό (καταναγκαστικό λόγω ανάγκης διαβίωσης) μοντέλο εργασίας αλλά να αναδείξει μέσα από ήδη εφαρμοσμένα παραδείγματα, ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν τον έλεγχο στα χέρια τους, αν οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης ή το εργοστάσιου που δουλεύουν, αποφασίσουν μια ωραία πρωία ότι δεν βγάζουν αρκετά κέρδη και με αφορμή η πρόσχημα την διεθνή οικονομική κρίση να βάλουν λουκέτο.
Ας δούμε λοιπόν τι έκαναν κάποιοι εργαζόμενοι στην Αργεντινή, στη Γερμανία εδώ και αρκετό καιρό, πολύ πριν η συγκεκριμένη κρίση χτυπήσει την παγκόσμια οικονομία.
Το παράδειγμα της Αργεντινής
Το 2001 στην Αργεντινή οι εργαζόμενοι υφίστανται τα «πειράματα» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εφαρμόζει πειρα(μα)τικά τις νεοφιλελεύθερες “εξυγιαντικές” συνταγές του. Το αποτέλεσμα; Εκατοντάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει, 600 χιλιάδες θέσεις εργασίας στη βιομηχανία έχουν χαθεί, ενώ το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας έχει μέσα σε 30 χρόνια αυξηθεί από το 5 στο 45% του πληθυσμού.
Σιγά σιγά, ωστόσο, η Αργεντινή γίνεται γνωστή και για τις καταλήψεις και “ανακτήσεις” προβληματικών επιχειρήσεων από τους εργαζόμενους, πολλές από τις οποίες έχουν επιτύχει, δημιουργώντας ένα γόνιμο πεδίο εναλλακτικού κοινωνικού πειραματισμού.
Πρώην σούπερ μάρκετ «Ο Τίγρης», Πόλη Ροσάριο.
«Η αλυσίδα έφτασε να έχει 14 καταστήματα και πάνω από 1.000 υπαλλήλους. Ήταν ανάμεσα στις 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της Αργεντινής. Το 2001 κήρυξε πτώχευση και οι άνθρωποι της εργοδοσίας άρχισαν να αδειάζουν τα μαγαζιά από εμπορεύματα, μηχανές και έπιπλα. Καταλάβαμε το κεντρικό υποκατάστημα για να τους εμποδίσουμε.
Ύστερα από πολλές κινητοποιήσεις, πετύχαμε την προσωρινή απαλλοτρίωση του κτιρίου. Πρώτα δημιουργήσαμε ένα πολιτιστικό κέντρο, την «Κατάληψη». Σ’ αυτό συγκεντρώνονται συλλογικότητες από όλη την πόλη και διοργανώνουν συζητήσεις, προβολές, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, συνελεύσεις και εργαστήρια. Έχουμε επίσης φτιάξει μια βιβλιοθήκη, ενώ στον επάνω όροφο λειτουργεί η πανεπιστημιακή εστία, όπου σερβίρεται φαγητό για 450 άτομα. Σήμερα, στο κομμάτι του καταστήματος που έχουμε αποκαταστήσει πωλούνται προϊόντα που παράγουν 25 κοινοτικοί συνεταιρισμοί και κατειλημμένες επιχειρήσεις», αφηγείται ο Πέδρο Χουάρες, ένα από τα 35 μέλη του συνεταιρισμού.
Νέο Συνεταιριστικό Μπαρ (Nubacoop), σταθμός υπεραστικών λεωφορείων, Ροσάριο.
«Τον Οκτώβριο του 2001 ο ιδιοκτήτης εμφανίστηκε με έναν κλειδαρά κι ένα δικηγόρο, θέλοντας να κλείσει το μπαρ χωρίς να μας αποζημιώσει. Το καταλάβαμε και παραμείναμε σ’ αυτό 14 μήνες, χωρίς καμία απολύτως πηγή εσόδων. Τώρα έχουμε δουλειά 365 μέρες το χρόνο και αυξήσαμε τις θέσεις εργασίας από 5 σε 12. Ο καθένας έχει τη θέση του, κανένας όμως δεν έχει παραπάνω προνόμια από τον άλλο», σύμφωνα με τα λόγια του Γκουστάβο Ιούνκο.
Ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων Μπάουεν, Μπουένος Άιρες.
Η Αρμίντα, η οποία εργάζεται στο ξενοδοχείο ως μοδίστρα, διηγείται: «Το ξενοδοχείο εγκαινιάστηκε με 300 εργαζόμενους το 1978, με επιδότηση από τη δικτατορία. Το 1997 μεταβιβάστηκε σε άλλον ιδιοκτήτη, ο οποίος σταδιακά το εγκατέλειψε και στράφηκε σε άλλες επιχειρήσεις. Το Δεκέμβριο του 2001 έκλεισε, αφήνοντας στο δρόμο 70 εργαζόμενους. Δεκαπέντε απ’ αυτούς, μαζί με φοιτητές και μέλη του Εθνικού Κινήματος Κατειλημμένων Επιχειρήσεων (MNER), το καταλάβαμε το Μάρτιο του 2003. Αρχίσαμε να πουλάμε φαγητό στο δρόμο για να επιβιώσουμε. Με τη βοήθεια άλλων κατειλημμένων επιχειρήσεων ανακαινίσαμε το μπαρ, το θέατρο και το σαλόνι, τα οποία διαθέσαμε σε άλλες ομάδες και αποκτήσαμε έτσι τα πρώτα μας έσοδα. Αφού επισκευάσαμε το ισόγειο και έναν από τους 20 ορόφους του ξενοδοχείου, απευθυνθήκαμε στον πρεσβευτή της Βενεζουέλας. Αυτός μας δώρισε 2.000 πέσος και μας έστειλε τους πρώτους πελάτες μας, 40 φοιτητές από τη Βενεζουέλα. Ο πρώτος μισθός μας ήταν 100 πέσος (περίπου 30 ευρώ) εν συνεχεία πήγε 300, από τα οποία αποφασίσαμε να διαθέτουμε τα 200 για τη συντήρηση του κτιρίου. Σήμερα λειτουργούν 160 από τα 240 δωμάτια, ο μισθός μας έχει φτάσει τα 800 πέσος και έχουμε αυξήσει τις θέσεις εργασίας σε 125. Όλα τα ζητήματα συζητιούνται στη συνέλευση, στην οποία πολλές φορές “σκοτωνόμαστε”, είναι όμως για μας το ανώτερο όργανο λήψης αποφάσεων».
Εργοστάσιο κεραμοποιίας Εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικό (Fasninpat), πρώην Ζανόν, Παταγονία.
«Από μικρά μάς λένε ότι πρέπει να υπάρχουν αφεντικά, διευθυντές, λογιστές, για να λειτουργήσει μια επιχείρηση. Η εμπειρία μας είναι διαφορετική. Έχουμε αποδείξει ότι ένα εργοστάσιο μπορούν να το διευθύνουν οι ίδιοι του οι εργάτες. Κανείς από μας, ούτε καν ο πιο αισιόδοξος, δεν πίστευε ότι μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρι εδώ. Αλλά τον Οκτώβριο του 2001, όταν μπήκαμε στο εργοστάσιο μετά από 4 μήνες στο δρόμο και το θέσαμε σε λειτουργία, δεν είχαμε άλλη επιλογή. Ή ήμαστε εδώ να παράγουμε ή θα βρισκόμασταν έξω, κλείνοντας δρόμους και ζητώντας επιδοτήσεις. Τέσσερα χρόνια μετά, έχουμε διπλασιάσει τις θέσεις εργασίας (από 250 σε 480) και έχουμε αυξήσει την παραγωγή 40 φορές! Χωρίς αφεντικό. Η ύπαρξη της Ζανόν αποτελεί κακό παράδειγμα για τη χώρα. Αλλά είναι πολύ καλό παράδειγμα για τους εργαζόμενους». (Βίκτωρ Ορτίς) Μετά από την κατάληψη, η παραγωγή αυξήθηκε και οι 270 εργαζόµενοι πληρώνονταν κανονικά. Το Ζανόν έγινε το πρώτο εργοστάσιο υπό κατάληψη που προχώρησε και σε αύξηση των θέσεων εργασίας, προσλαμβάνοντας 20 άτομα από τις οργανώσεις ανέργων τής Σάντα Κρουζ στην Παταγονία.
Συνεδρίαση της τοπικής Βουλής, Μπουένος Άιρες το 2002.
Η ολομέλεια συζητά την πρόταση απαλλοτρίωσης της επιχείρησης αρτοποιίας Γκρισινόπολι. Ο βουλευτής της δεξιάς Χούλιο Κρέσπο, με το δάχτυλο υψωμένο, απευθύνεται στους 16 εργαζόμενούς της: «Δύσκολα οι εργάτες, τους οποίους σέβομαι πολύ γιατί κι εγώ έχω εργάτες στις επιχειρήσεις μου, μπορούν να μετατραπούν από το βράδυ ώς το πρωί σε επιχειρηματίες. Σας συνιστώ να μελετήσετε, να κάνετε μια ανάλυση κόστους-απόδοσης, και πάνω απ΄ όλα σας συνιστώ να μην καταχραστείτε αυτό το εργοστάσιο, γιατί στην Αργεντινή ισχύει ακόμα ένα Σύνταγμα που ορίζει ότι η δημόσια τάξη και η ιδιωτική περιουσία προστατεύονται από τον νόμο και από τις δυνάμεις ασφαλείας που τον στηρίζουν».
Δύο χρόνια αργότερα, οι εργαζόμενοι της Γκρισινόπολι έχουν ιδρύσει τον συνεταιρισμό “Νέα Ελπίδα” και έχουν καταφέρει να τριπλασιάσουν τους μισθούς τους και να εικοσαπλασιαστούν την αρχική τους παραγωγή.
Οι καταληψίες τού Μπρούκµαν, εργοστασίου παραγωγής υφασμάτων στο Μπουένος Άιρες, αντιμετωπίζουν τις μηνύσεις των πρώην ιδιοκτητών και μετόχων. Οι ιδιοκτήτες τής επιχείρησης εµφανίστηκαν, αφού οι εργάτες είχαν εξασφαλίσει τους μισθούς τους και είχαν πληρώσει μεγάλο μέρος τους χρέους στην εταιρεία ηλεκτροδότησης, και ζήτησαν να επανακτήσουν τον έλεγχο του εργοστασίου. Οι εργάτες τούς έδειξαν την πόρτα. Χιλιάδες είναι οι εργάτες στην Αργεντινή οι οποίοι ζητούν την κρατικοποίηση των επιχειρήσεών τους χωρίς την αλλαγή τού καθεστώτος τής αυτοδιαχείρισης. Το εθνικό κίνηµα των κατειλημμένων εργοστασίων πιέζει για την πρόταση ενός νόµου που θα μεταβιβάζει απευθείας τις επιχειρήσεις στους υπαλλήλους σε περιπτώσεις χρεοκοπίας.
Και αν η Αργεντινή μας πέφτει λιγάκι μακριά, ας πάμε για και στη Γερμανία στη μικρή πόλη Nordhausen.
To Nordhausen είναι μια μικρή γερμανική πόλη, με πληθυσμό 45.000 κατοίκων. Στο κέντρο περίπου της γερμανικής επικράτειας, ανήκει στην πολιτεία της Θουρινγκίας, κομμάτι της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Στα περίχωρα της πόλης αυτής λειτουργεί από το 1986 ένα εργοστάσιο παραγωγής ποδηλάτων. Τα τελευταία χρόνια, το εργοστάσιο άλλαξε ιδιοκτησία δύο φορές και οι εργαζόμενοι είδαν τους μισθούς τους να πέφτουν και τα ωράρια να επιμηκύνονται: απαραίτητες θυσίες για να επιβιώσει η επιχείρηση σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, το επιχείρημα της εργοδοσίας.
Το Δεκέμβρη του 2005 η ιδιοκτήτρια Biria Gruppe, πουλάει το εργοστάσιο, μαζί με ένα δεύτερο που διαθέτει, σε μικρές εταιρείες-βιτρίνες (όπως η Bike Systems, με μόνο 25.000 ευρώ ιδία κεφάλαια), ελεγχόμενες από την χρηματοπιστωτική πολυεθνική Lone Star. Η στρατηγική της Lone Star γίνεται αμέσως εμφανής: το δεύτερο εργοστάσιο μεταφέρεται στη Σαξονία και σύντομα κλείνει, αφήνοντας 200 εργαζόμενους/ες στο δρόμο. Μετατρέπει το εργοστάσιο του Nordhausen σε τροφοδότη ανταλλακτικών για τον πρώην ανταγωνιστή του, την εταιρεία Mifa, στην οποία η Lone Star έχει αποκτήσει σημαντικό μερίδιο. Και μέσα στο 2007 αποφασίζει να κλείσει οριστικά το εργοστάσιο του Nordhausen. Με λίγα λόγια, ο ρόλος της Lone Star ήταν κυριολεκτικά να “διαλύσει τον ανταγωνισμό”.
Οι εργάτες και οι εργάτριες του Nordhausen, όμως, αρνούνται να δεχθούν το μοιραίο. Μια δυναµική οµάδα 135 εργαζόμενων που παραμένουν στον αγώνα, αποφασίζουν στις 10 Ιουλίου να καταλάβουν το εργοστάσιο, ώστε να εμποδίσουν το κλείσιμό του. αποφασίζουν ότι μπορούν δοκιμαστικά να ξαναρχίσουν την παραγωγή, αυτή τη φορά χωρίς αφεντικό. Λίγες ηµέρες αργότερα και µε τη συμπαράσταση συγγενών, φίλων και των κατοίκων τής πόλης, παίρνουν το ρίσκο Ρίχνουν την εξωτερική καγκελόπορτα και εισβάλλουν στο εργοστάσιο και λειτουργούν το εργοστάσιο υπό τον έλεγχό τους. Τα προβλήματα είναι τεράστια. Η εργοδοσία έχει ήδη απομακρύνει σηµαντικό µέρος τού εξοπλισμού, παραµένει όµως επαρκής για την παραγωγή ενός τουλάχιστον µοντέλου. Δεν το βάζουν κάτω. Με τα ελάχιστα µέσα που διαθέτουν βάζουν ως στόχο την παραγγελία 1.800 ποδηλάτων µέχρι τις 2 Οκτωβρίου. Η τιμή για μεμονωμένες παραγγελίες είναι 275 ευρώ.
Παράλληλα ξεκινάει και ο αγώνας τους για τη δηµοσιοποίηση της προσπάθειάς τους. Με σύνθηµα «αγοράστε τα ποδήλατα της απεργίας» µια µεγάλη κινητοποίηση µέσω διαδικτύου περνάει σε όλα τα µήκη και πλάτη τού κόσµου. Έτσι γεννιέται η ίδεα του Strike Bike. Με τη βοήθεια του αναρχοσυνδικαλιστικού σωματείου FAU, της κολεκτίβας αλληλέγγυου εμπορίου Cafe Libertad (από την οποία προμηθεύεται ζαπατίστικο καφέ ο Σπόρος στην Ελλάδα) και άλλων οργανώσεων και συλλογικοτήτων, έχει ξεκινήσει μια καμπάνια στήριξης των εργατών/τριων, με την κατεύθυνση να μπει σε λειτουργία, υπό εργατικό έλεγχο, η επιχείρηση. Φτάνει και στα δικά µας αφτιά. Είναι οι ηµέρες που η Ελλάδα καίγεται και η κυβέρνηση…προετοιµάζει εκλογές.
Μέσα σε δώδεκα ηµέρες, και µε την υποστήριξη της γερµανικής κολλεκτίβας αλληλέγγυου εµπορίου Cafe Libertad, συµπληρώνονται οι 1.800 προπληρωµένες παραγγελίες για ποδήλατα αξίας 275 ευρώ το καθένα.
Μέσα σε κλίµα χαράς και έντασης οι εργάτες σηκώνουν τα µανίκια και βάζουν µπροστά τις µηχανές. Μεταξύ 22 και 26 Οκτωβρίου οι εργαζόµενοι δουλεύουν σε 3 βάρδιες. Και βγάζουν στην παραγωγή το «Απεργιακό Ποδήλατο». Σε κόκκινο χρώµα και µε σήµα µια γάτα που βρυχάται.
Στις 31 Οκτωβρίου ένα µεγάλο πάρτι ξεσηκώνει τους κατοίκους τής γερµανικής πόλης και περνάει το µήνυµα της νίκης. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, εδώ στην Αθήνα, σε ένα άλλο πάρτι τα παιδιά τού «Σπόρου» υποδέχονται 18 κόκκινα ποδήλατα. 17 από αυτά κάνουν τη βόλτα τους στους δρόµους τής Αθήνας. Ένα πατάει γκάζι στη Δράµα, το υποδέχθηκαν το Σάββατο 10 Νοεµβρίου στην πλατεία Ελευθερίας οι απολυµένοι τής Σόφτεξ. Την ίδια µέρα πραγµατοποιήθηκε µια µεγάλη ποδηλατοπορεία προς την πύλη τού εργοστασίου τής Σόφτεξ. Ο συσχετισµός προφανής: Πέντε χρόνια έχουν περάσει από την ηµέρα που έκλεισε το εργοστάσιο στη Δράµα. Οι εργαζόµενοι δικαιώθηκαν πρόσφατα ότι οι απολύσεις τους ήταν παράνοµες. Το εργοστάσιο όµως παραμένει κλειστό.
Τα παραπάνω παραδείγματα είναι μερικά από τα εκατοντάδες που έχουν πέσει στην αντίληψη μας σε διάφορες περιοχές του κόσμου και μας δείχνουν το δρόμο όχι για να ζητιανέψουμε πίσω αυτά που δικαιούμαστε, ούτε να παρακαλέσουμε τα αφεντικά ώστε να συνεχίζουμε να είμαστε σκλάβοι τους, αλλά αποτελούν λαμπρά παραδείγματα ώστε να αναλάβουμε εμείς την τύχη μας στα χεριά μας, να διαχειριστούμε τη ζωή μας, χωρίς να δουλεύουμε για να ζουν από τον ιδρώτα μας μερικοί κηφήνες εργοστασιάρχες, μεγαλοξενοδόχοι, μπιζνεσμεν, μεγαλομαγαζάτορες και όποια αλλά κωθώνια έχει θρέψει ο καπιταλισμός .
Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!
Η φιμωμένη είδηση του μήνα, που δεν προβλήθηκε από την ελληνική τηλεόραση!!!
Η δικαστής Γρεβενών κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα, όταν έβγαλε στην φόρα παρτίδα κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς.
Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικό σώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ. Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι μεσάζοντες) σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!
Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των παραπάνω θεμάτων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη ‘Embedding disabled by request’).
Δυστυχώς η τηλεόραση μόνο ρόλο υπνωτισμού παρέχει στην κοινωνία μας. Το μόνο που δείχνουν και το μόνο που μαθαίνουμε είναι το DVD του Μάκη και ποιος θα γίνει παπάς στη θέση του παπά.
Αν μπορούμε να αντιδράσουμε κάπως με τα εφόδια που διαθέτουμε, είναι να ενημερώσουμε όσους περισσότερους μπορούμε μέσω του Internet. Τέτοια mail πρέπει να γίνονται forward.
Παρακαλώ στείλτε το σε όσους μπορείτε. Αυτή η είδηση ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΑΦΤΕΙ επειδή το θέλουν τα συμφέροντα τους.
Κοσμάς Ν. Ζαχαράτος
δικαστής Γρεβενών
Ο Σολωμός δεν έγραψε τον «Ύμνο προς την προδοσία»!!!
Οι νόμοι είναι πάνω από τον καθένα μας;
Η Βουλή είναι ο Ναός της Δημοκρατίας μας;
Χαζομάρες…..
Όλα είναι χαζομάρες….
Κανένα από αυτά δεν ίσχυσε μέσα στα χρόνια που πέρασε από την εδραίωση της ελευθερίας μετά την επανάσταση του 1821…..
Μόνο κάποιοι στίχοι μείνανε ίδιοι και απαράλλακτοι μέσα στα χρόνια που πέρασαν… .μέχρι και σήμερα…. για να μας θυμίζουν τι πρέπει να κάνουμε…. Γιατί πρέπει να αγωνιζόμαστε…
Και ποιοι είναι αυτοί οι στίχοι;
Μα φυσικά οι στίχοι του Εθνικού μας ύμνου….
Όλοι μας τον έχουμε τραγουδήσει…
Έχετε προσέξει όμως τι ακριβώς λέει ο Εθνικός μας Ύμνος;
Ξέρετε ότι γράφτηκε τις μέρες της εξόδου του Μεσολογγίου;
Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή….
Ποιος άραγε κρατούσε το σπαθί;
Και τι ακριβώς γνωρίζει για την κόψη του σπαθιού;
Σκότωσε εχθρούς με την κόψη του;
Σκοτώθηκαν δικοί του άνθρωποι από την κόψη του;
Τραυματίστηκε μήπως ο ίδιος;
Το σπαθί το κρατούσαν άνθρωποι σαν τον Κολοκοτρώνη η σαν τον Μαυροκορδάτο;
Σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει την γη….
Για ποια βία μιλάει;
Και γιατί αυτή η βία μετράει την γη;
Απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά…
Γιατί είναι ιερά τα κόκκαλα των Ελλήνων;
Γιατί είναι βγαλμένη από τα κόκκαλα τους;
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη Χαίρε ω Χαίρε ελευθεριά…
Ανδρειωμένη όπως πρώτα… γιατί;
Γιατί την χαιρετίζει;
Αναρωτηθείτε…
Για μένα οι στίχοι του σημαίνουν τα εξής…..
Γιατί το σπαθί το κρατάνε οι ήρωες!!!
Και η κόψη του είναι ελπίδα σωτηρίας!!!
Και ταυτόχρονα Νέμεσις για τους εχθρούς!!
Γιατί η βία δεν είναι μέτρο στην ελπίδα!!!
Είναι μέτρο στην αντίδραση!!
Γιατί τα κόκκαλα των Ελλήνων είναι όχι μόνο ιερά!!
Αλλά και Άγια!!!
Και την Ελευθερία την αξίζουν και την επιζητούν….
ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΔΡΕΙΟΙ!!!! ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΕΙΑ!!!!
Αυτοί οι στίχοι είναι και πρέπει να μείνουν ο οδηγός μας!!!!!
Γιατί αυτοί οι στίχοι γράφτηκαν μέσα από την καρδιά του Σολωμού! Σε μια από τις πιο τραγικές και ένδοξες σελίδες της ιστορίας των επαναστατημένων Ελλήνων!!!
Και αν ήξερε ο Σολωμός ότι την ώρα που σφάζονταν οι Έλληνες στο Μεσολόγγι , αυτά που θα γίνονταν σήμερα στην χώρα μας από τους πιο δειλούς , ανίκανους , ηλίθιους συνωμότες και προδότες που γνώρισε ποτέ αυτή η χώρα δεν θα έγραφε τον « Ύμνο προς την Ελευθερία»…..
…. αλλά τον «Ύμνο προς την προδοσία»!!!
Η γυναίκα που εκβίασε το πολιτικό σύστημα με το απατηλό δίλημμα “συναίνεση ή δραχμή”, συνεχίζει να παίρνει βουλευτική σύνταξη!
230.000 ευρώ ο βασικός μισθός της επιτρόπου Μ. Δαμανάκη και 50.000 ευρώ τα έξοδα κίνησης χωρίς τα έσοδα από ακίνητα κτλπ…Παρόλα αυτά παίρνει και βουλευτική σύνταξη κανονικά ΚΑΙ ΝΑΙ !!
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ Η…ΗΡΩΪΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…..ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ 230.000 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ ΣΥΝ 50.ΟΟΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΞΟΔΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΥΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ 13.ΟΟΟ ΕΥΡΩ!!!
ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ 500 ΕΥΡΩ ΜΙΣΘΟ ΤΟΝ ΜΗΝΑ!!! ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΜΑΣ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ!!! ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΗΝ!!! ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ, “ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ- ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΤΕΣ”…
Ο βασικός μισθός ενός Επιτρόπου στην ΕΕ για το 2009 ήταν 230.000 ετησίως (προ φόρων), ενώ οι περισσότεροι κερδίζουν αρκετά περισσότερα από το ποσό αυτό αναλόγως του τομέα που εποπτεύουν. Ενδεικτικά, οι περισσότεροι …λαμβάνουν περί τα 7.000 ετησίως για «έξοδα περιποίησης πελατείας» και 35.000 για “έξοδα στέγασης” – δεύτερο σπίτι στην έδρα της ΕΕ.
Η (αριστερή) κα Δαμανάκη όμως, δεν αρκείται στα ανωτέρω. Λαμβάνει επίσης 3.391 (καθαρά) μηνιαίως ως βουλευτική της σύνταξη, και ακόμη 5.166 (καθαρά) κάθε 3 μήνες από τον ΟΤΕ!!!! Σύνολο, δηλαδή, πάνω από 280.000 (ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΟΓΔΟΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ) καθαρά ετησίως!!!
Και βέβαια δεν υπολογίζουμε τυχόν..έσοδα από τη θητεία της στην Ηλέκτωρ (Όμιλος Ελληνικής Τεχνοδομικής – Άκτωρα), τα ακίνητα σε Κρήτη, Διόνυσο Αττικής κλπ.
Και ερωτώ:
1. Στους καιρούς που ζούμε, δε θα ‘πρεπε η «αριστερή» κα Δαμανάκη, να παραιτηθεί τουλάχιστον της βουλευτικής της σύνταξης; Τα λεφτά από τον ΟΤΕ, της τα χαρίζουμε, αφού τώρα θα την πληρώνουν οι Γερμανοί (αλήθεια, αυτοί το ξέρουν ότι έχουν επίτροπο της ΕΕ στη μισθοδοσία τους;;;)
2. Πότε λήγει, κα Δαμανάκη, το χρέος του Έλληνα που μοχθεί για να πληρώνονται οι μισθοί σας, για τις υπηρεσίες που «προσφέρατε» ως «επαναστάτρια του Πολυτεχνείου». Στεγαστικό να ‘χαμε πάρει και να σας τα χρωστάγαμε από το ’73, θα το ‘χαμε ξοφλήσει σήμερα, εσάς όμως και το γνωστό παρεάκι από λοιπά πολιτικά παράσιτα, συνεχίζουμε να σας πληρώνουμε!!
Προκαλώ την Κα Δαμανάκη να διαψεύσει τα ανωτέρω, και θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες.
Έλλην (βαναύσως) φορολογούμενος – ούτε ψηφοφόρος, ούτε κατευθυνόμενος, ούτε βλαξ.
Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Α Β Ο Υ Λ Η Σ B’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) Σ Υ Ν Ο Δ Ο Σ Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΖ’ Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 1996 Αθήνα, σήμερα στις 3 Δεκεμβρίου 1996, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.20′ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή, σε Ολομέλεια, για να συνεδριάσει υπό την Προεδρία του Προέδρου κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.
ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΔΩ>> http://www.parliament.gr/ergasies/showfile.asp?file=03_ 12_96.txt - ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός ): Ο κ. Καρατζαφέρης έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Πριν προχωρήσω στην εξέταση του άρθρου, θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, να αρχίσω με την εξέταση του συμφώνου αυτoύ με την Κύπρο. ‘Ακουσα τις διευκρινίσεις σας, οι οποίες δόθηκαν και οι οποίες βέβαια ήταν σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτά που ακούστηκαν το πρωί στο PRESS ROOM. Καταβαλαίνω βέβαια, ότι θα περάσατε ώρες αγωνίας τηλεφωνικώς σήμερα για να μπορέσετε να εκτιμήσετε αυτό το πράγμα. ‘Εχω να σας πω μόνο, ότι η επιδρομή του κ. Ροζεστάϊν Ροζάκη γίνεται καθημερινώς πιο εμφανής και θα φθάσει κάποια μέρα να σας ενοχλεί ίσως και σε θέματα του Υπουργείου σας.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, τι πράγματα είναι αυτά που ακούγονται;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Η συνάδελφος κα Δαμανάκη έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, θα αρχίσω με μια καθυστερημένη παρατήρηση, αν μου επιτρέπετε προς το Προεδρείο. Δεν ήσασταν εσείς στην ‘Εδρα, αλλα πριν από λίγη ώρα ο κ. Καρατζαφέρης μιλώντας εδώ στη Βουλή αποκάλεσε το συνάδελφο κ. Ροζάκη “κύριο Ροζενστάιν”.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Τι σας ενδιαφέρει;
***********************************
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Τι με ενδιαφέρει, κύριε συνάδελφε;
Είμαι Εβραία γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει. Και όσο κάνετε προσπάθεια να επικρατήσει ρατσισμός στην Αίθουσα, εγώ είμαι Εβραία. Γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει.
***************
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΓΟΝΑΣ: Δεν υπάρχει ρατσισμός, κυρία Δαμανάκη, προς Θεού!
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι οι συνάδελφοι έχουν ονόματα και το Προεδρείο πρέπει να είναι πιο ευαίσθητο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Και ο κ. Καρατζαφέρης εν πάση περιπτώσει μπορεί να τα λέει αυτά από το κανάλι του, αλλά στο Κοινοβούλιο ας είμαστε πιο προσεκτικοί.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΨΗΦΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΤΗΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ!!!
ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΑΥΤΟ?
ΜΕ ΛΕΥΚΟ 50%+1 ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...
ΟΛΟΙ ΛΕΥΚΟ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!!
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 5 Νοεμβρίου 2010, 16:10
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ? ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ? ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ....Τα ψηφοδέλτια τα διακρίνουμε σε έγκυρα, άκυρα και λευκά. Το κάθε ένα από αυτά τα ψηφοδέλτια έχει την δικιά του αρίθμηση κατά την εξαγωγή τους από την κάλπη. Τα έγκυρα εκφράζουν την επιλογή προτάσεων που δίδουν τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα. Τα άκυρα εκφράζουν κάποια παραβίαση των παραπάνω αρχών και τέλος η λευκή ψήφος αποτελεί αρνητική ή ουδέτερη πολιτική τοποθέτηση απέναντι στις προτεινόμενες προτάσεις των κομμάτων. Τι συμβαίνει στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι αποτελούν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος; Όταν το 50% συν ένα του εκλογικού σώματος επιλέξει την λευκή ψήφο τότε υπάρχει πρόβλημα αντιπροσώπευσης και έκφρασης του κυρίαρχου λαού από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της βούλησης του λαού), της Λαϊκής Κυριαρχίας και την αρχή της Ισότητας της ψήφου πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση. Παράδειγμα: 1) Έστω ότι έχουμε τις Α,Β,Γ,Δ και Ε πέντε προτάσεις προς ψήφιση (η ψηφοφορία θα διεξαχθεί με βάσει ΠΔ 96/2007 το οποίο ισχύει και σήμερα) και υπάρχει το δικαίωμα της λευκής ψήφου από τους εκλογείς. Ο αριθμός των εκλογέων είναι εκατό (100) άτομα . Από τα αποτελέσματα της ψηφοφορία προκύπτει ότι οι πενήντα ένας (51) ψήφισαν λευκό και 30 την Α πρόταση, 10 την Β, 5 την Γ , 2 την Δ, 1 την Ε και 1 άκυρο. Η πλειοψηφία των εκλογέων (51%) ψήφισε λευκό ( πλειοψηφικό σύστημα) και το λευκό αποτελεί συνειδητή επιλογή (και όχι αδιαφορία γιατί αυτή εκφράζεται από την αποχή ) που εκφράζει αρνητική ή ουδέτερη στάση τόσο απέναντι στις παραπάνω πέντε προτάσεις όσο και σε αυτούς που τις εκφράζουν. Τότε οι παραπάνω, αφού έχουν απολέσει την νομιμοποίηση τους να μιλούν εκ μέρους της πλειοψηφίας, πρέπει να αποσυρθούν (γιατί ανάλογη χρήσης έχουν και τα λευκά όταν έχουν μικρό ποσοστό, επίσης δεν υπάρχει εκπρόσωπος του λευκού) γιατί αυτό είναι το σαφές μήνυμα της λευκής ψήφου. Στη συνέχεια πρέπει να γίνουν ζυμώσεις, καταγραφή τάσεων και επιλογή (π.χ. δημοψηφίσματα) για το τι ζητάει η πλειοψηφία των εκλογέων και να διαμορφωθούν νέες προτάσεις που θα περικλείουν αυτές τις τάσεις της πλειοψηφίας Οι εκπρόσωποι αυτών των προτάσεων πρέπει να μπορούν να εκφράσουν την πλειοψηφία. Παράδειγμα: 2) Σε σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Πρώτο Τμήμα) , που αφορά την υπόθεση Πασχαλίδη, Κουτμερίδη και Ζαχαράκη κατά Ελλάδος αρ. απόφασης: Ν Φ092.22-2512-1/1 10/4/2008 στο κεφάλαιο Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση και στην παράγραφο 32 αναφέρεται ΄΄ Περαιτέρω , το Δικαστήριο ...σώματος. Ειδικότερα, επιλέγοντας το λευκό ψηφοδέλτιο, ένα μέρος του εκλογικού σώματος της μείζονος εκλογικής περιφέρειας της Κεντρικής Μακεδονίας επιθυμούσε να εκφράσει την αποκήρυξη όλων των πολιτικών σχηματισμών.΄΄ Όλη η απόφαση στο www.nsk.gr/edad/ee474.pdf. Δηλαδή, σύμφωνα με τα παραπάνω, η λευκή ψήφος αποκηρύσσει όλα τα πολιτικά κόμματα. Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου υπερβαίνει το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος τότε μήπως διαλύονται τα πολιτικά κόμματα; Αν στο Σύνταγμα α.41 παρ. 1΄΄ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δύναται να διαλύσει την Βουλή εάν αυτή ευρίσκεται εν προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα...΄΄ στην άνω περίπτωση που σε μεγάλο ποσοστό (50% συν 1) του εκλογικού σώματος αποκηρύσσει, με την ψήφο του, τα πολιτικά κόμματα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως ρυθμιστής του πολιτεύματος - αρχηγός της πολιτείας (α30 παρ.1 του Συντάγματος ) θα πρέπει να διαλύσει όλα τα κόμματα (αρχή της λαϊκής κυριαρχίας). Στο α. 52 του Συντάγματος αναφέρει περί της ΄΄Γνήσια και ανόθευτη εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας΄΄ και αφορά την πληροφόρηση του λαού από τα ΜΜΕ. Ο λαός είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΤΟΣ για την δύναμη της λευκής ψήφου. Οι δημοσιογράφοι είναι επιλήσμονες των καθηκόντων τους έναντι στον ελληνικό λαό γιατί ο τελευταίος είναι εντελώς απληροφόρητος για την δύναμη της λευκής ψήφου. Η λευκή ψήφος αποτελεί την μεγαλύτερη, δημοκρατικότερη και κυρίως ουσιαστικότερη μορφή διαμαρτυρίας στα δημοκρατικά καθεστώτα. Η λευκή ψήφος είναι πολιτική απόφαση που αποκηρύσσει το πολιτικό σκηνικό και στην εκλογική διαδικασία έχει την μορφή πολιτειακού δημοψηφίσματος. Αν δεν ισχύουν τα παραπάνω, τι νόημα θα είχε η επιλογή της λευκής ψήφου από το εκλογικό σώμα και ποια θα ήταν η ουσία της στην εκλογική διαδικασία βάσει των αρχών της δεδηλωμένης και της λαϊκής κυριαρχίας; Μήπως ο πολίτης - εκλογεύς-- ασκώντας το ανώτερο δημοκρατικό του δικαίωμα, συμμετέχοντας με την ψήφο του στις εκλογές, επιλέγοντας λευκό ουσιαστικά, η ψήφος του είναι υποδεέστερη και άνευ σημασία για το εκλογικό σώμα καταπατώντας την αρχή της ισότητας; Θα έπρεπε τότε να υπάρχουν μόνο τα έγκυρα και τα άκυρα ψηφοδέλτια που σημαίνει ότι θα έπρεπε υποχρεωτικά να υιοθετήσουμε μία από τις επιλογές που δίδουν τα πολιτικά κόμματα χωρίς δικαίωμα άλλης επιλογής, όπως γίνεται ουσιαστικά σήμερα γιατί ποτέ δεν άνοιξε η συζήτηση για τις δυνατότητες που προσφέρει στο εκλογικό σώμα η λευκή ψήφος. Το Σύνταγμα της Ελλάδος προστατεύει τον κυρίαρχο λαό και το Δημοκρατικό πολίτευμα και όχι το status quo (ηγεμονία) των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων τους. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα λοιπόν έχει προβλεφθεί το πώς ο κυρίαρχος λαός έχει την δυνατότητα να απαλλαγεί από τους πολιτικούς σχηματισμούς και τους υποψηφίους αυτών βοηθώντας στην εξέλιξη του πολιτικού μας συστήματος. Αν οι τυχόν ομάδες πίεσης (Τράπεζες, Εκδότες, ΜΜΕ, Βιομήχανοι κ.ά.) έχουν βρεθεί πάνω από το πολιτικό σύστημα και αυτό εκτελεί εντολές τους πώς αλλιώς μπορεί ο κυρίαρχος λαός να απεγκλωβιστεί ειρηνικά από όλα αυτά; Όταν το πολιτικό σκηνικό συνολικά είναι κατώτερο σε πολιτικές, αξίες και ήθος από την κοινωνία δεν θα πρέπει να μπορεί να απαλλαγεί από αυτό ή θα πρέπει και η κοινωνία να γίνει σαν και αυτούς; Στη Δημοκρατία μόνο επιλέγεις δεν μπορείς να απορρίπτεις; Οι πολιτικοί σήμερα είναι αυτοί που ουσιαστικά ασκούν την νομοθετική, εκτελεστική και ελεγκτική εξουσία και όπως είναι φανερό, αν το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο, δεν υπάρχει πιθανότητα τιμωρίας πολιτικών προσώπων ή επιχειρηματιών. Η λευκή ψήφος έχει την δυνατότητα να ΄΄καθαρίσει΄΄ το παρακμάζον πολιτικό σύστημα και να δώσει την δυνατότητα στον κυρίαρχο λαό να θέσει νέους κανόνες διακυβέρνησης. Είναι ευκαιρία να διδάξουμε δημοκρατία όλο τον κόσμο και να τους αποδείξουμε ότι στη Δημοκρατία οι λαοί δεν εγκλωβίζονται σε ΄μέτριες΄ από το σύστημα προτεινόμενες επιλογές αλλά μπορούν να τις αποσύρουν και να αναζητούν αυτό που τους εκφράζει. Εκπομπή για τη λευκή ψήφος δεν έχει γίνει ποτέ, γιατί;
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ !!!!!
|
Κυριακή 3 Ιουλίου 2011
Ζητούνται γυμνοί προγραμματιστές!!!!!
|
ανέκδοτο!!!!
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)