Στην Πολιτική Επιστήμη το επίπεδο της
πολιτικής ωριμότητας μιας κοινωνίας προσδιορίζει κατά κανόνα και την
κατάταξη της στο λεγόμενο πρώτο, δεύτερο ή τρίτο κόσμο.
Η πολιτική ωριμότητα ή πολιτική «κουλτούρα», είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, ένας εκ των οποίων είναι και η ικανότητα του πολιτικού προσωπικού μιας οργανωμένης κοινωνίας να προχωρεί στη δημιουργία σχημάτων κυβερνητικής συνεργασίας τα οποία – ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές αφετηρίες των συνεργαζόμενων – να μπορούν πρώτα απ´ ολα να αποδεχτούν ότι μπορούν να λειτουργήσουν σε μια κοινή πολιτική συνισταμένη. Τουλάχιστον για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται ώστε να εκλείψουν οι βασικοί, έστω, λόγοι που επέβαλαν τη συνεργασία αυτή.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει κουλτούρα συνεργασιών, καθώς στη σύγχρονη τουλάχιστον ιστορία του ήταν έντονα δικομματικό και πολωμένο ακόμη και όταν οι πραγματικές ιδεολογικές αποστάσεις που χώριζαν τα μεγάλα αλλά πολλές φορές και τα μικρότερα κόμματα ήταν, ενίοτε, έως και αμελητέες.
Η παρούσα πολιτική συγκυρία, η οποία είναι αποτέλεσμα της οικονομικής συγκυρίας, δημιούργησε την ανάγκη μιας εν πολλοίς «βεβιασμένης» συνεργασίας ανάμεσα σε τρία κόμματα, όπου το ένα αυτοπροσδιορίζεται ως «Κεντροδεξιό», το άλλο ως «Σοσιαλδημοκρατικό» και το τρίτο ως «Ευρωαριστερό».
Χωρίς να χρειάζεται να μπει κανείς σε μια βαθύτερη διαδικασία ανάλυσης (κάτι που ούτως ή άλλως ήδη γίνεται και θα γίνεται κατά κόρον αυτές τις ημέρες) η συνεργασία των τριων κομμάτων που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση είναι επικίνδυνα θνησιγενής.
Υπεύθυνα γι’ αυτή την κατάσταση είναι και τα τρία κόμματα του κυβερνητικού «μπλόκ». Είναι οι ηγεσίες τους, τα στελέχη τους, είναι ακόμη και κάποιοι οι οποίοι είναι πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν «καλές υπηρεσίες» στο πλαίσιο της διατήρησης της ιδεολογικής καθαρότητας των παρατάξεών τους, έστω κι αν γνωρίζουν και οι ίδιοι πολύ καλά ότι το τίμημα αυτή τη φορά θα είναι ανυπολόγιστα βαρύτερο από ακόμη μια εκλογική αναμέτρηση.
Με την πιό επικίνδυνη πολιτική ακροβασία που έχει κάνει ποτέ σε καιρό ειρήνης αυτή η χώρα να συνεχίζεται, κόβοντας την ανάσα στους πολίτες της και ταυτόχρονα ανεβάζοντας την αδρεναλίνη των αγορών που περιμένουν να τη δουν να γκρεμοτσακίζεται, οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες στηρίζουν το κυβερνητικό σχήμα επιμένουν να ιδεολογικοποιούν την αδυναμία τους να συνεργαστούν με τους ρεαλιστικούς όρους που επιτάσσει η συγκυρία.
Στην κρίσιμη αυτή στιγμή, που η πολιτική ωριμότητα αποτελεί συνθήκη εκ των ων ούκ άνευ, το πολιτικό σύστημα της χώρας – όχι μόνο τα κόμματα της «συγκυβέρνησης», αλλά συνολικά – μένει και πάλι μετεξεταστέο, αφήνοντας την Ελλάδα ξανά έξω από το κλάμπ των λεγόμενων πολιτικά ώριμων κοινωνίων και τους πολίτες της (όλους εμάς δηλαδή) έρμαια μιας, κυριολεκτικά, εφιαλτικής τύχης…
http://www.aixmi.gr/index.php/sygkyvernhsh-emeine-metaksetastea/
Η πολιτική ωριμότητα ή πολιτική «κουλτούρα», είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, ένας εκ των οποίων είναι και η ικανότητα του πολιτικού προσωπικού μιας οργανωμένης κοινωνίας να προχωρεί στη δημιουργία σχημάτων κυβερνητικής συνεργασίας τα οποία – ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές αφετηρίες των συνεργαζόμενων – να μπορούν πρώτα απ´ ολα να αποδεχτούν ότι μπορούν να λειτουργήσουν σε μια κοινή πολιτική συνισταμένη. Τουλάχιστον για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται ώστε να εκλείψουν οι βασικοί, έστω, λόγοι που επέβαλαν τη συνεργασία αυτή.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει κουλτούρα συνεργασιών, καθώς στη σύγχρονη τουλάχιστον ιστορία του ήταν έντονα δικομματικό και πολωμένο ακόμη και όταν οι πραγματικές ιδεολογικές αποστάσεις που χώριζαν τα μεγάλα αλλά πολλές φορές και τα μικρότερα κόμματα ήταν, ενίοτε, έως και αμελητέες.
Η παρούσα πολιτική συγκυρία, η οποία είναι αποτέλεσμα της οικονομικής συγκυρίας, δημιούργησε την ανάγκη μιας εν πολλοίς «βεβιασμένης» συνεργασίας ανάμεσα σε τρία κόμματα, όπου το ένα αυτοπροσδιορίζεται ως «Κεντροδεξιό», το άλλο ως «Σοσιαλδημοκρατικό» και το τρίτο ως «Ευρωαριστερό».
Χωρίς να χρειάζεται να μπει κανείς σε μια βαθύτερη διαδικασία ανάλυσης (κάτι που ούτως ή άλλως ήδη γίνεται και θα γίνεται κατά κόρον αυτές τις ημέρες) η συνεργασία των τριων κομμάτων που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση είναι επικίνδυνα θνησιγενής.
Υπεύθυνα γι’ αυτή την κατάσταση είναι και τα τρία κόμματα του κυβερνητικού «μπλόκ». Είναι οι ηγεσίες τους, τα στελέχη τους, είναι ακόμη και κάποιοι οι οποίοι είναι πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν «καλές υπηρεσίες» στο πλαίσιο της διατήρησης της ιδεολογικής καθαρότητας των παρατάξεών τους, έστω κι αν γνωρίζουν και οι ίδιοι πολύ καλά ότι το τίμημα αυτή τη φορά θα είναι ανυπολόγιστα βαρύτερο από ακόμη μια εκλογική αναμέτρηση.
Με την πιό επικίνδυνη πολιτική ακροβασία που έχει κάνει ποτέ σε καιρό ειρήνης αυτή η χώρα να συνεχίζεται, κόβοντας την ανάσα στους πολίτες της και ταυτόχρονα ανεβάζοντας την αδρεναλίνη των αγορών που περιμένουν να τη δουν να γκρεμοτσακίζεται, οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες στηρίζουν το κυβερνητικό σχήμα επιμένουν να ιδεολογικοποιούν την αδυναμία τους να συνεργαστούν με τους ρεαλιστικούς όρους που επιτάσσει η συγκυρία.
Στην κρίσιμη αυτή στιγμή, που η πολιτική ωριμότητα αποτελεί συνθήκη εκ των ων ούκ άνευ, το πολιτικό σύστημα της χώρας – όχι μόνο τα κόμματα της «συγκυβέρνησης», αλλά συνολικά – μένει και πάλι μετεξεταστέο, αφήνοντας την Ελλάδα ξανά έξω από το κλάμπ των λεγόμενων πολιτικά ώριμων κοινωνίων και τους πολίτες της (όλους εμάς δηλαδή) έρμαια μιας, κυριολεκτικά, εφιαλτικής τύχης…
http://www.aixmi.gr/index.php/sygkyvernhsh-emeine-metaksetastea/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου