της Βασιλικής Παραπούλη
Αγαπητέ υπάλληλε της Βουλής
Δεν σε ξέρω και δεν με ξέρεις. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελες εσύ να με γνωρίσεις, αλλά εγώ ομολογώ ότι θα χαράμιζα και ένα επίδομά μου για πάρτη σου. Τι αξία έχουν άλλωστε λίγα ευρώ μπροστά στο μεγαλείο το δικό σου. Δεν είναι δε και κάθε μέρα που μπορείς να κάθεσαι τετ-α-τετ με ένα υπάλληλο της Βουλής! Εσύ πάλι δεν είμαι πολύ σίγουρη αν θα χαράμιζες κάτι για μένα γιατί από ότι διαβάζω στα έχουν κόψει όλα πια, όλα!
Έβλεπα με πολύ ενδιαφέρον την ανακοίνωσή σας όπου υπήρχε ένα κατεβατό με περικοπές που έχετε υποστεί και που αυτά τα άτιμα τα ΜΜΕ σας έχουν βάλει στο μάτι και δεν σας αφήνουν σε ησυχία. Έχετε τον πόνο σας, έχετε την περικοπή σας, τη φτώχεια σας, έχεις και τον Καμπουράκη να στα «χώνει». Αν εσένα σε πνίγει το δίκιο, τι να πουν και οι άλλοι που τους πνίγουν τα χρέη; Για πες μου, αγαπημένε μου υπάλληλε της Βουλής. Θαυμάζω το κουράγιο, την υπομονή και το βίτσιο σου να ασχολείσαι συχνά με τους «μουτζαχεντίν» του Μιχαλολιάκου και το θίασο του Καμμένου, αλλά μεταξύ μας ξέρεις πως θα μπορούσες να είσαι πολύ χειρότερα. Και τότε θα καταλάβαινα και την γκρίνια σου και την αγανάκτησή σου και το θυμό σου για το πράγμα αυτό του διαβόλου που λέγεται «δημοσιογράφος».
Μήπως να έκανες και μια αυτοκριτική βρε παιδί μου; Λες κάπου να έκανες και συ λάθος; Λες μήπως όλοι αυτοί που έχουν στραφεί εναντίον σου, δηλαδή σχεδόν όλη η ελληνική κοινωνία, να έχουν κάπου δίκιο; Μήπως το προκάλεσες λίγο το ρημάδι το κοινό αίσθημα; Διότι εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δημοσιογράφο, και εντάξει δεν πάω και πολύ πίσω, προσπαθούσαμε όλοι να βρούμε πόσα παίρνει τελικά ένας υπάλληλος της Βουλής και του επιτίθενται όλοι έτσι.
Αν σκεφτώ και λίγο πιο πίσω, τότε που ήμουν πολύ μικρό κοριτσάκι, θα θυμηθώ τα κουτσομπολιά των θειάδων μου για την κόρη της γειτόνισσας που τα κατάφερε και έγινε υπάλληλος της Βουλής! Κι ας μην είχε τελειώσει ούτε μια ιδιωτική σχολή. Τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν χάρηκε κανείς ιδιαίτερα που μπήκα στο πανεπιστήμιο. Δεν είχε Βουλή μετά, γι’ αυτό. Όπως και να χει, εγώ επειδή σέβομαι και σένα που στα χουν «κόψει» όλα όπως λες, σέβομαι και τον γιατρό που είναι 60χρονών και παίρνει πλέον 700 ευρώ, θέλω να σου ζητήσω να πάρεις μολύβι και χαρτί.
Ας πάρετε μολύβι και χαρτί κι ας βγει ένας, ένας μόνο και να υπολογίσει δημοσίως αυτό το 52% των μισθολογικών μειώσεων που έχετε υποστεί. Και μετά θα σταματήσουν όλοι και όλα, σε διαβεβαιωθώ. Δεν θέλεις να δικαιωθείς; Δεν θες να σταματήσει η γλωσσοφαγιά; Εγώ πάντως σε περιμένω, αγαπημένε υπάλληλε της Βουλής. Με μολύβι και χαρτί. Κι αν στο έχουν κόψει και αυτό, το βάζω εγώ. Χαλάλι σου.
Δεν σε ξέρω και δεν με ξέρεις. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελες εσύ να με γνωρίσεις, αλλά εγώ ομολογώ ότι θα χαράμιζα και ένα επίδομά μου για πάρτη σου. Τι αξία έχουν άλλωστε λίγα ευρώ μπροστά στο μεγαλείο το δικό σου. Δεν είναι δε και κάθε μέρα που μπορείς να κάθεσαι τετ-α-τετ με ένα υπάλληλο της Βουλής! Εσύ πάλι δεν είμαι πολύ σίγουρη αν θα χαράμιζες κάτι για μένα γιατί από ότι διαβάζω στα έχουν κόψει όλα πια, όλα!
Έβλεπα με πολύ ενδιαφέρον την ανακοίνωσή σας όπου υπήρχε ένα κατεβατό με περικοπές που έχετε υποστεί και που αυτά τα άτιμα τα ΜΜΕ σας έχουν βάλει στο μάτι και δεν σας αφήνουν σε ησυχία. Έχετε τον πόνο σας, έχετε την περικοπή σας, τη φτώχεια σας, έχεις και τον Καμπουράκη να στα «χώνει». Αν εσένα σε πνίγει το δίκιο, τι να πουν και οι άλλοι που τους πνίγουν τα χρέη; Για πες μου, αγαπημένε μου υπάλληλε της Βουλής. Θαυμάζω το κουράγιο, την υπομονή και το βίτσιο σου να ασχολείσαι συχνά με τους «μουτζαχεντίν» του Μιχαλολιάκου και το θίασο του Καμμένου, αλλά μεταξύ μας ξέρεις πως θα μπορούσες να είσαι πολύ χειρότερα. Και τότε θα καταλάβαινα και την γκρίνια σου και την αγανάκτησή σου και το θυμό σου για το πράγμα αυτό του διαβόλου που λέγεται «δημοσιογράφος».
Μήπως να έκανες και μια αυτοκριτική βρε παιδί μου; Λες κάπου να έκανες και συ λάθος; Λες μήπως όλοι αυτοί που έχουν στραφεί εναντίον σου, δηλαδή σχεδόν όλη η ελληνική κοινωνία, να έχουν κάπου δίκιο; Μήπως το προκάλεσες λίγο το ρημάδι το κοινό αίσθημα; Διότι εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δημοσιογράφο, και εντάξει δεν πάω και πολύ πίσω, προσπαθούσαμε όλοι να βρούμε πόσα παίρνει τελικά ένας υπάλληλος της Βουλής και του επιτίθενται όλοι έτσι.
Αν σκεφτώ και λίγο πιο πίσω, τότε που ήμουν πολύ μικρό κοριτσάκι, θα θυμηθώ τα κουτσομπολιά των θειάδων μου για την κόρη της γειτόνισσας που τα κατάφερε και έγινε υπάλληλος της Βουλής! Κι ας μην είχε τελειώσει ούτε μια ιδιωτική σχολή. Τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν χάρηκε κανείς ιδιαίτερα που μπήκα στο πανεπιστήμιο. Δεν είχε Βουλή μετά, γι’ αυτό. Όπως και να χει, εγώ επειδή σέβομαι και σένα που στα χουν «κόψει» όλα όπως λες, σέβομαι και τον γιατρό που είναι 60χρονών και παίρνει πλέον 700 ευρώ, θέλω να σου ζητήσω να πάρεις μολύβι και χαρτί.
Ας πάρετε μολύβι και χαρτί κι ας βγει ένας, ένας μόνο και να υπολογίσει δημοσίως αυτό το 52% των μισθολογικών μειώσεων που έχετε υποστεί. Και μετά θα σταματήσουν όλοι και όλα, σε διαβεβαιωθώ. Δεν θέλεις να δικαιωθείς; Δεν θες να σταματήσει η γλωσσοφαγιά; Εγώ πάντως σε περιμένω, αγαπημένε υπάλληλε της Βουλής. Με μολύβι και χαρτί. Κι αν στο έχουν κόψει και αυτό, το βάζω εγώ. Χαλάλι σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου