Με αφορμή τη δημιουργία της δημοτικής εθελοντικής ομάδας «Παίδες εν…πράξει», θα ήθελα να εκφράσω μια διαφορετική άποψη περί εθελοντισμού.
Θα ήθελα να τονίσω ότι οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είναι πολύ καλοί μου φίλοι και εκτιμώ απεριόριστα την προσπάθειά τους αυτή, τη θέληση και την αγωνία τους για κοινωνική προσφορά και δράση. Και αυτό φυσικά είναι που μας ενώνει. Όμως καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη θα προσπαθήσω να μεταφέρω τι είναι για μένα και για άλλους βέβαια, ο εθελοντισμός. Εθελοντισμός δεν είναι ζήτημα προσωπικού πολιτισμού και παιδείας, όπως αναφέρει το ιδρυτικό κείμενο της ομάδας. Εθελοντισμός είναι συλλογική κοινωνική δράση, που σαφώς εμπεριέχει στην έννοιά του και την αμφισβήτηση του status quo, του κατεστημένου. Συνεπώς εθελοντικές ομάδες δημιουργούνται αυθόρμητα και έχουν κινηματικό χαρακτήρα ( βλ. Ατενίστας ). Δεν μπορεί μια εθελοντική ομάδα να τελεί υπό την αιγίδα του κράτους, του δήμου, κλπ, του φορέα δηλαδή εξουσίας, γιατί τότε ελλοχεύουν οι εξής κίνδυνοι : 1) Καλύπτουμε με τον εθελοντισμό πραγματικές ανάγκες του κράτους, του Δήμου, κλπ πχ καθαριότητα, τα οποία πρέπει να είναι δεδομένα για τον πολίτη και αν δυστυχώς δεν είναι, τότε σαφώς η λύση δεν είναι ο εθελοντισμός, ουσιαστικά δηλαδή η απλή διαχείριση υπαρχόντων μέσων και προσώπων, αλλά η διεκδίκηση. 2) Καλλιεργείται το αίσθημα της ατομικής ευθύνης, δηλαδή αυτό που δεν μπορεί να γίνει από τον φορέα εξουσίας, μετατίθεται στον δημότη, πολίτη, κλπ. Πχ δεν είναι δυνατόν να ζητάμε το συμβολικό ποσό των 6 ευρώ για την αγορά μιας τριανταφυλλιάς και αυτό έμμεσα να το ζητά η δημοτική αρχή, μέσω της εθελοντικής δημοτικής ομάδας. Εθελοντισμός, όπως προανέφερα είναι ουσιαστικά κίνημα, κίνημα αυθόρμητο που έρχεται να προσφέρει με δράσεις πάνω από τα αυτονόητα. Εθελοντικά μας κάλεσε ο κ. Πετσάλνικος, πρόεδρος της Βουλής, να καταθέσουμε τον «οβολό» μας για να σώσουμε τη χώρα. Φοβάμαι πραγματικά μην πέσουμε στην παγίδα αυτής της νοοτροπίας και συγχωρέστε το άγχος και την ανησυχία μου, αλλά το θέμα δεν είναι τα έξι ευρώ ή το σκάψιμο του παρτεριού ή το δημοτικό εθελοντικό ιατρείο, αλλά η λανθασμένη αντίληψη και νοοτροπία να «βολέψουμε» τελικά το σύστημα, να μην διεκδικήσουμε για τα αυτονόητα, όπως είναι η υγεία, η καθαριότητα, η παιδεία, κλπ. Την Παρασκευή 3 Ιουνίου, θα δράσει το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΣΤΟ ΕΣΥ», σε δημόσια νοσοκομεία της χώρας και σε Κέντρα Υγείας. Την Τετάρτη 1η Ιουνίου οι νοσοκομειακοί ιατροί αποφάσισαν να εξετάσουν δωρεάν, χωρίς δηλαδή την καταβολή των 5 ευρώ, τους ασθενείς στη δημόσια νοσοκομεία. Νομίζω ότι περιέγραψα με σαφήνεια τη διαφορά διεκδίκησης και διαχείρισης. Πραγματικά περιμένω με αγωνία πολλές δράσεις από την ομάδα, θα προτιμούσα όμως εκτός δημοτικής αρχής. Mάλιστα μόλις σήμερα πληροφορήθηκα και για δραστηριότητες που αφορούν τον πολιτισμό και άλλες, τις οποίες περιμένουμε με πολλή χαρά και οι οποίες σίγουρα είναι πάνω από τα αυτονόητα. Στη Μάνη συζητούν για τη δημιουργία εθελοντικής ομάδας, χωρίς όμως τη συμμετοχή κανενός από τη Δημοτική Αρχή, γιατί εύλογα προβληματίζονται ότι ενδεχομένως να χρειαστεί να διαφωνήσουν με αποφάσεις της δημοτικής αρχής και οι συμμετέχοντες θέλουν να δράσουν κινηματικά και αυθόρμητα.
Ευχαριστώ για τον χώρο και τον χρόνο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχει στη πράξη η έννοια του εθελοντισμού ή της εθελοντικής εργασίας . Οι ΄νεοΈλληνες ίσως είμαστε ο μοναδικός λαός που έκανε Ολυμπιακούς με έμμισθους εθελοντές !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν δωρίζουμε τα όργανα μας μετά θάνατον , δεν δίνουμε αίμα ,δεν συμμετέχουμε ενεργά σε συλλόγους και οργανώσεις, δεν συμμετέχουμε σε καμία εθελοντική εργασία ή γενικά σε οτιδήποτε ΔΕΝ ΠΛΗΡΟΝΟΜΑΣΤΕ.
Μας μάθανε όλα αυτά τα χρόνια να κοιτάμε τον εαυτό μας , «τη πάρτη μας», «τη δουλίτσα μας». Μας εκπαίδευσαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε οτιδήποτε κάνουμε να το κάνουμε ατομικά, μεμονωμένα .Πηγαίναμε στους βουλευτές για να ζητήσουμε όχι κοινωνικά και δημόσια αγαθά , αλλά ατομικά . Μια εξυπηρέτηση για το στρατιωτικό, μια θέση στο Δημόσιο. Τα σχολειά έπαψαν να καλλιεργούν ιδεώδη και αρχές κι έγιναν προπαρασκευαστήρια επαγγελματικής εξασφάλισης!! Πάντοτε στη λογική ο καθείς και τα όπλα του , πάντοτε ο ένας ,πουθενά οι πολλοί .Γίναμε «ευρωπαίοι» ο καθένας για τον εαυτό του
Όλα αυτά και πάντοτε στη λογική του «Γιατί να προσφέρω εγώ για να κονομήσει ο άλλος , γιατί να παιδεύομαι εγώ για να επωφεληθεί ο άλλος ..Η μεγαλύτερη καταστροφή για τον Έλληνα σήμερα , είναι ότι έπαψε να νιώθει την ικανοποίηση, την ανακούφιση , την αγαλλίαση στη προσφορά του για τον συνάνθρωπο , ακόμα και στην ανιδιοτελή προσφορά ψάχνουμε το ανταποδοτικό όφελος.
Για αυτούς και για άλλους λόγους φτάσαμε να δημιουργούμε συλλόγους οι οποίοι ενώ στην αρχή αριθμούν δεκάδες ενεργά και με όραμα μέλη , στη πορεία φτάνουν να τους στηρίζουν από τη τσέπη τους ο πρόεδρος και το ΔΣ κι ενώ ξεκινάμε τις δράσεις μας (περιβαλλοντικές, πολιτιστικές κλπ) με ιδία συμμετοχή καταλήγουμε επαίτες των Δήμων και των κρατικών οργανισμών.. Σαφέστατα και ΔΕΝ είναι αυτό ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ αλλά τι έγινε και τι λειτούργησε ορθά στη ΝεοΕλλάδα για να λειτουργήσει κι αυτός ο θεσμός ;