Απο την Μάρω Μπανάκου
Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος,
όταν όλοι γύρω σου τα έχουν χαμένα
και σε φωνάζουν φταίχτη…
Αν μπορείς να πιστεύεις στον εαυτό σου
ενώ όλοι οι για σένα δυσπιστούν,
και ανέχεσαι όλους που αμφιβάλουν για σένα…
Αν μπορείς να υπομένεις,
χωρίς ποτέ να χάνεις το κουράγιο σου,
και αν σε μπλέξουν οι ψεύτες,
δε μπλέξεις συ με το ψέμα,
και αν μισημένος από όλους,
την ψυχή σου κρατάς κλεισμένη στο μίσος
και συνετός δεν είσαι μόνο στα λόγια…
Αν μπορείς να σκέπτεσαι λογικά,
χωρίς τη σκέψη να κάνεις σκοπό της ζωής σου…
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι,
χωρίς ποτέ να γίνεσαι σκλάβος στα όνειρά σου…
Αν μπορείς να ανταμώσεις το θρίαμβο ή την ήττα
και να τα δέχεσαι ολόιδια και τα δυο…
Αν μπορείς την πιο δυνατή αλήθεια
να τη βλέπεις διεστραμμένη από αχρείους και βλάκες…
και αν όλο της ζωής σου το έργο
μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια
και έχεις τη δύναμη να σκύβεις,
για να το ξαναφτιάξεις με φθαρμένα εργαλεία…
Αν μπορείς τα κέρδη και το βιός σου
σε μια στοίβα να σωριάζεις,
και με μια μόνο ζαριά να ρισκάρεις τα ΠΑΝΤΑ,
και σα χάνεις, πάλι να αρχίζεις,
και αν αρχίζεις από το Άλφα,
χωρίς ποτέ να μετανιώσεις
και να βαρυγκωμήσεις τα κέρδη σου που πάνε…
Αν μπορείς να αναγκάσεις τα νεύρα σου,
τους μυς σου, την καρδιά σου,
να δουλεύουν ακόμα για σένα,
και αν έχουν σπάσει κα αν έχουν παραλύσει,
εσύ μπορείς να αντέχεις ακόμα…
Αν δεν υπάρχει τίποτε άλλον μέσα σου,
πέρα από τη θέληση που προστάζει ΒΑΣΤΑ…
Αν μέσα στο πλήθος φυλάξεις ολάκερη την αρετή σου,
Αν με Ρηγάδες παρέα το μυαλό σου φυλάξεις,
και αν δεν μπορούν να σε πλήξουν
ούτε και εχθροί, ούτε και φίλοι…
και αν λογαριάζεις πολλούς,
αλλά κανένα παραπάνω απ όσο πρέπει…
και ....
Αν μπορείς
να διατρέχεις σε κάθε λεπτό,
που ΠΟΤΕ δε γυρνάει,
ολάκερο το δρόμο, που πρέπει να διατρέξεις
σε μια ώρα…
τότε όλη η ΓΗ είναι ΔΙΚΗ σου
τότε πια έγινες ΑΝΘΡΩΠΟΣ αγαπητέ/ή μου….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου